หนึ่งในเบญจเครื่องราง ตามคำกลอนโบราณกาลที่เคยกล่าวไว้ว่า ตะกรุดหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง ปลัดขิก หลวงพ่อเหลือ เขี้ยวเสือ หลวงปาน หนุมาร หลวงพ่อสุ่น วัวปันหุ่น วัดศรีษะทอง เบื้ยแก้ กันของหลวงปู่รอด วัดนายโรง เขี้ยวเสือ จัดอยู่ในประเภทเครื่องรางของขลังชนิดหนึ่งและที่โด่งดังมาก คือ เขี้ยวเสือหลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย จังหวัดสมุทรปราการ แม้แต่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 5 ยังทรงพระราชนิพนธ์ถึงหลวงพ่อปานกับเขี้ยวเสือมาแล้วด้วยพระองค์เอง ทรงมีพระดำรัสถามท่านพระครูป่า “ทำไมจึงสร้างเสือด้วยเขี้ยวเสือ เสือมีดีอะไร” ท่านพระครูอธิบายถวายว่า “อันว่าเสือนั้นเป็นเจ้าป่ามีมหาอำนาจราชศักดิ์เพียงคำราม สัตว์ทั้งหลายก็ตกใจไม่เป็นอันสมประดี กลิ่นสาปลอยไปกระทบจมูกสัตว์ตกใดก็มีอาการกะปลกกะเปลี้ยเพลียแรง และเสือนั้นแม้จะดุร้ายก็มีเสน่ห์ ใคร ๆ อยากเห็นอยากชม เอามาใส่กรงก็มีคนไปดู จึงนับว่าเสือเป็นสัตว์ที่น่านิยมอย่างยิ่ง” ที่สำคัญอย่างยิ่งก็คือมีการกล่าวถึงเสือของท่านไว้ว่ามีค่าแกะตัวละ 1 บาท เมื่อแย่งชิงกันขึ้นไปถึง 3 บาท 6 บาท เล่ากันว่าเมื่อครั้งท่านเข้าเฝ้ารัชกาลที่ 5 ลูกศิษย์ได้ทำเสือในพานที่จะถวายตกลงน้ำ หลวงพ่อปานท่านจึงนำดินเหนียวปั้นเป็นรูปหมูแกว่งในน้ำ เสือจึงกระโดดขึ้นต่อหน้าพระพักตร์ พระคาถาพญาเสือมหาอำนาจใช้ภาวนากำกับเขี้ยวเสือดังนี้ ตั้งนะโมสามจบแล้วอาราธนาระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และกล่าวถึงหลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย (หรือผู้เป็นเจ้าของเขี้ยวเสือ) เป็นที่ตั้ง และจะมีเขี้ยวเสือหรือไม่มีเขี้ยวเสือก็ได้แล้วภาวนาพระคาถาว่า " ตะมัตถัง ปะกาเสนโต ตัวกูคือพญาพยัคโฆ สัตถา อาหะ พยัคโฆจะวิริยะ อิมังคาถามะหะ อิติ ฮ่ำ ฮึ่ม ฮึ่ม "